Het leven is een moeizame jacht
een zware, trage tocht
weggezakte voeten
in zware gronden
ploegende stappen
voorwaarts en soms stil gezogen
en elke stap trekt tranen
maar voortgaand weten wij zo goed
wij zijn vrij
en hoe triest waren onze ouders
en grootouders die ons alle goed toewensten
dan putten wij weer moed
uit hun lijden in het verleden
wij herdenken
hun pijn en hun zwoegen
voor ons verricht
in een ver verleden hebben mensen
onze toekomst toch verlicht
en voort gaan wij weer
na een stil moment
op jacht naar het grote goed
God zij met ons
de chaos dringt zich al weer op
vergeten is het verleden
en weer voelen wij de bodem die zuigt
geen woord of stilte meer die van vervolgen tijd getuigt.
Rijp en groen 
Doet me aan Bloem denken! In de goede zin des woords.
En met een rechte rug de toekomst in 🙂