Stil zijn de dagen
verdwijnseld ook de stemmen
onzichtbaar haast de fietsers
de wereld is stil
een stille wandelaar op pad
ik dwaal door de straten
die doelloos zijn
en verlaten
alleen de regen
vraagt mijn aandacht
en klettert neer op het asfalt
en vertrekt
tussen de tegels
waar straks het mos weer groeit
dat wordt weggekrabd
ik laat mijn stem niet horen
ze gaat langs alle deuren
die ik niet wil openen
stille straten
lijken op het leven
meer dan een mensenmassa
verscholen achter spandoeken
stille straten
bieden uitzicht
leven zonder uitzicht
is doodeng.
Rijp en groen 