Spoken dwalen door mijn hoofd
engelen zweven door het luchtruim
kabouters bevolken mijn tuin
stemmen bereiken mij
stemmen zonder naam
ik zie mijn ouders
zij staan bij de tuinpoort
ik droom van van een monster
acht poten en angels
drie vleugels
een bek vol schuim en tanden
ogen die vuur schieten
drollen op straat
vergeten door de baasjes
waaruit vogels opstijgen
zodat het nieuwe leven begint
een mens met een glimlach
zonder stress, zonder haat
maar uit honderden kelen
komt nu de boodschap
“dat kan niet, onmogelijk
je lijdt aan fantasie!”
Rijp en groen 